‘Tilburgse Kermis 1950-2000; een halve eeuw vermaak in beeld’ (2007):

Gluren onder het dekzeil door

De Tilburgse kermis is een fenomeen. In 2007 trok het spektakel in juli – de grootste kermis van de Benelux – maar liefst 1,2 miljoen bezoekers, honderdduizend meer dan het jaar ervoor. Lauran Wijffels en Jeroen van Eijndhoven spelen in op de grote belangstelling voor de kermis met een historisch fotoboek. In honderden zwart-wit foto’s herleeft het verleden. Lauran Wijffels heeft al diverse boeken over de Tilburgse kermis gepubliceerd en het was dan ook een beetje de vraag of dit boek niet meer van hetzelfde zou zijn. Dat valt erg mee; dit boek is voor alles een fotoboek. De teksten zijn relatief kort en geven slechts impressies van de hoogtepunten en dieptepunten van de kermis. Foto’s, opmaak en drukwerk zijn prachtig. Het boek is uitgegeven naar aanleiding van een foto-expositie over de historie van de kermis, 2006 in Concertzaal Tilburg. De mooiste foto’s van de periode 1950 tot 2000 zijn nu gebundeld; samen geven zij een intrigerend en voor velen herkenbaar beeld van dit stukje volksvermaak. Tijden zijn veranderd. De jochies in korte broek die onder het dekzeil van de bokstent door gluren, het vlooientheater (wegens de toegenomen hygiëne uitgestorven, er waren geen vlooien meer te krijgen) en de waarzegger. Allemaal historie, net als de acts met dieren, die vroeger rondtrokken. Het hoogtepunt was wel de Great Bear Show, waarbij mensen uit het publiek mochten worstelen met een echte beer, voorzien van handschoenen en een muilkorf. Veel is er natuurlijk nog wel, vooral op de nostalgische kermis rond het Willemsplein herken je veel attracties uit het boek: de bootjesschommel, de zweefmolen, de rupscarrousel, de steile wand en het reuzenrad. Ook oliebollen en suikerspin horen al sinds mensenheugenis bij de kermis. Het boek bestrijkt vijftig jaar en is ingedeeld in decennia. Eind jaren zestig is duidelijk de overgang te zien: bezoekers genieten zowel van het ouderwetse rariteitenkabinet (het meisje met de vier borsten) als van de toen hypermoderne Calypso. Langzamerhand komt de vernieuwing in zicht. De jaren zeventig, tachtig en negentig staan in het teken van de elektronica. De foto’s blijven zwart-wit (dat is jammer) maar toch spetteren de foto’s van licht, kleur en geluid. Aan Roze Maandag wordt apart aandacht besteed. Al met al een interessant en vermakelijk boek, dat op geen leestafel zal misstaan.

Maarten Bokslag (Tilburg Magazine)

Bron : Lauran Wijffels en Hennie van Oers (afbeelding boek)